| 1 | "Sum fótur tín stígur vakurt í skógvinum, tú høvdingadóttir! Lendar tínar rundast sum hálsband, handaverk listarmanna. |
|
| 2 | Fang títt er sum rund skál; hevði tí aldri fattast vín! Miðja tín er sum hveitidungi við liljum rundanum. |
|
| 3 | Bróst tíni eru sum lambapar, skóggeitartvíburar. |
|
| 4 | Hálsur tín er sum fílabeinstornið, eygu tíni sum hyljarnir í Hesbon við Batrabbimsportur, nøs tín sum Libanonstorn, ið hyggur móti Damaskus. |
|
| 5 | Høvd títt er sum Karmel, og lokkarnir á tí eru sum purpur; kongurin er fangaður í teimum! |
|
| 6 | Sum tú ert vøkur, sum tú ert yndislig, tú hin elskaða, fagra! |
|
| 7 | Vøkstur tín líkist pálma, og bróst tíni eru sum vínber. |
|
| 8 | Eg sigi: Eg fari upp í pálman, taki í greinar hansara; bróst tíni skulu vera sum berini á víntrænum, andi tín sum angin av súreplum, |
|
| 9 | gómi tín sum besta vín." "Ja, sum gongur væl niður hjá vini mínum og vætir varrarnar á sovandi! |
|
| 10 | Eg hoyri vini mínum til, og til mín stendur trá hansara. |
|
| 11 | Kom, vinur mín, lat okkum fara út á markina, lat okkum verða í bygdunum í nátt! |
|
| 12 | Lat okkum árla fara í víngarðarnar, lat okkum vita, um víntræið er farið at spretta, um blómurnar eru útsprungnar, og granateplatrøini blóma! - Har skal eg geva tær kærleik mín. |
|
| 13 | Tað angar av kærleikseplunum; og fyri durum okkara eru alskyns ávøkstir, bæði nýggir og gamlir. - Vinur mín, eg havi goymt tær teir!" |
|
|
