| 1 | "Eg eri rósan í Saron, liljan í dřlunum." |
|
| 2 | "Ja, sum lilja millum tornir er elskađa mín millum genturnar." |
|
| 3 | "Sum apaldur millum trřini í skóginum er vinur mín millum unglingarnar; í skugga hansara trái eg at sita, ávřkstur hansara er gómum mínum sřtur. |
|
| 4 | Inn í vínhúsiđ fór hann viđ mćr, og merki hansara yvir mćr er kćrleiki. |
|
| 5 | Styrkiđ meg viđ vínberjakřkum, lívgiđ meg viđ súreplum! Tí eg eri sjúk av kćrleika. |
|
| 6 | Vinstra hond hansara er undir hřvdi mínum, og hřgri hansara tekur meg í favn. |
|
| 7 | Eg břni tykkum, dřtur Jerúsalems, viđ skógargeitirnar og viđ hindirnar á markini: Geriđ ikki kćrleikanum ófriđ, órógviđ hann ikki, fyrrenn hann vil sjálvur! |
|
| 8 | Hoyr! Har er vinur mín! Ja, hygg, har kemur hann rennandi um fjřllini, leypandi um hćddirnar! |
|
| 9 | Vinur mín er sum skógargeit, hann er sum ungur hjřrtur. Hygg, har stendur hann undir veggi okkara, hann hyggur inn um vindeyguni, kagar inn gjřgnum rimaverkiđ! |
|
| 10 | Vinur mín tekur til orđa og sigur viđ meg: "Reis teg, elskađa mín, tú hin fagra mín, og kom út! |
|
| 11 | Tí nú er veturin farin, regntíđin svann og er burtur; |
|
| 12 | blómurnar eru farnar at síggjast á jřrđini, songtíđin er komin, og turtildúvan letur rřdd sína hoyrast í landi okkara; |
|
| 13 | ávřkstur fikutrćsins er farin at búnast, víntrřini blóma og breiđa út anga sín; reis teg, elskađa mín, tú hin fagra, kom! |
|
| 14 | Dúva mín í fjallagjáunum, í lívd bergsins! Lat meg síggja andlit títt, lat meg hoyra mál títt! Tí mál títt er sřtt, og andlit títt er yndisligt." |
|
| 15 | - Takiđ okkum revarnar, hinar smáu revar, iđ forkoma víngřrđunum, nú iđ víngarđar okkara blóma! |
|
| 16 | - Vinur mín er mín, og eg eri hansara, sum rřktar fylgi sítt millum liljur. |
|
| 17 | Inntil dagurin verđur svalur, og skuggarnir flýggja - vend viđ, vinur mín, og ver sum skógargeit, sum ungur hjřrtur á fjřllunum viđ gjáum!" |
|
|
