| 1 | "Eingin er so djarvur, at hann torir at arga hann - hvør vágar sær tá at seta seg upp móti Mær! |
|
| 2 | Hvør gav Mær nakað fyrst, so Eg skuldi givið honum viðurlag! Alt undir himli hoyrir jú Mær til! |
|
| 3 | Eg tigi ikki um limir hansara, hvussu sterkur hann er, hvussu vakurt hann er skaptur. |
|
| 4 | Hvør var mentur at draga klædningin av honum! Hvør vágar sær inn ímillum dupultu tanngarðar hansara! |
|
| 5 | Hvør man fara at opna dyr gaps hansara! - Rundan um tenn hansara er ræðsla. |
|
| 6 | Stolt sita skjaldarøðini; hvørt teirra er fest sum við føstum innsigli. |
|
| 7 | Hvør skjøldurin liggur tætt at øðrum, eingin luft sleppur inn ímillum teirra. |
|
| 8 | Teir eru fastir hvør við annan; teir grípa hvør inn í annan og kunnu ikki skiljast sundur. |
|
| 9 | Táið hann nýsur, skyggir fram ljós; sum eygnalok morgunroðans eru eygu hansara. |
|
| 10 | Brandar rúka úr gapi hansara, neistar fúka haðani. |
|
| 11 | Dampur stendur úr nasagluggum hansara sum úr kókandi potti, ið sevgras brennur undir. |
|
| 12 | Andi hansara fær kol at loga, og logar ganga út úr gapi hansara. |
|
| 13 | Á hálsi hansara hevur styrki bústað sín, og angist loypur framman fyri hann. |
|
| 14 | Tættar sita kjøtknúturnar, sum stoyptar at kroppinum; tær vikast ikki. |
|
| 15 | Hart sum grót er hjarta hansara, hart sum hin niðari kvarnarsteinurin. |
|
| 16 | Táið hann reisist, skelva kappar; teir verða frá sær sjálvum av ræðslu. |
|
| 17 | Um svørð rámar hann, bítur tað ikki á honum, líka lítið lansa, kastispjót ella pílur. |
|
| 18 | Jarn metir hann javnt við hálm, kopar við ormstungnan við. |
|
| 19 | Sonur bogans fær hann ikki at halda undan, sleingisteinarnir verða honum sum hálmur. |
|
| 20 | Stríðsgassar virðir hann ikki meir enn hálmstrá, og hann lær at hinum súsandi spjóti. |
|
| 21 | Á búkinum hevur hann hvassar eggir; hann setur merki í móruna sum foyrurnar eftir treskisleðu. |
|
| 22 | Djúpið fær hann at kóka sum pott; havið ger hann líkt salvuketli. |
|
| 23 | Aftan undan honum lýsir leið hansara; djúpið tykist vera silvurhár. |
|
| 24 | Einki er á jørðini, sum er harri hansara; hann er skaptur til ikki at ræðast. |
|
| 25 | Hann hyggur niður á alt, ið høgt er, hann er kongur yvir øllum stoltum dýrum." |
|
|
