| 1 | Tá tók Job til orða og svaraði: |
|
| 2 | "Jú, sanniliga, tit eru menninir, við tykkum doyr vísdómurin út! |
|
| 3 | Vit havi eg eisini, líka væl sum tit; eg standi ikki aftari enn tit - hvør man ikki vita slíkt! |
|
| 4 | Vinum til spott eri eg, eg, sum rópti til Gud og fekk svar; til spott eri eg, hin rættvísi og ólastandi! |
|
| 5 | Vanlukkan eigur bert at verða vanvird - halda hini tryggu; vanvirðing bíðar teimum, ið vingla á fótunum. |
|
| 6 | Tjøld yvirgangskroppa standa í friði, og tryggir eru teir, ið eggja Gud til vreiði, teir, ið bera gud sín í hondini. |
|
| 7 | Men spyr tú dýrini - tey skulu læra teg - og fuglar himmalsins - teir skulu siga tær tað - |
|
| 8 | ella hygg at jørðini - hon skal læra teg - lat fiskar havsins siga tær tað! |
|
| 9 | Hvør dugir ikki at síggja av øllum hesum, at hond HARRANS hevur skapt tað, |
|
| 10 | Hann, sum hevur hvørja livandi sál í hondini og anda hvørs menniskjalikams! |
|
| 11 | Roynir oyrað ikki orð, eins og gómarnir smakka matin! |
|
| 12 | Eru elli og vísdómur eitt og tað sama, ella langt lív og vit! |
|
| 13 | Hjá Honum er vísdómur og veldi, hjá Honum er ráð og vit. |
|
| 14 | Tað, ið Hann rívur niður, verður ikki upp aftur bygt; Hann steingir fyri manni, og upp aftur latið verður ikki. |
|
| 15 | Hann heldur vatninum aftur, og turkur verður; Hann sleppir tí leysum, og tað oyðir landið. |
|
| 16 | Hjá Honum er styrki og vísdómur; í valdi Hansara eru bæði tann, ið villist, og tann, ið villleiðir. |
|
| 17 | Ráðharrar leiðir Hann burtur naknar, og dómarar ger Hann til dárar; |
|
| 18 | Hann loysir tað, ið kongar bundu, og bindur teimum tog um lendarnar; |
|
| 19 | prestar leiðir Hann burtur naknar, og koyrir teir umkoll, sum sita fastir í sessi; |
|
| 20 | Hann ger royndar menn málleysar og tekur vitið frá hinum gomlu; |
|
| 21 | Hann hellir út vanvirðing yvir høvdingar og loysir belti hinna sterku; |
|
| 22 | Hann grevur hitt loynda fram úr myrkrinum og dregur deyðaskugga fram í ljósið; |
|
| 23 | Hann letur tjóðirnar nørast, og Hann letur tær ganga til grundar; Hann rúmkar mark tjóðanna, og Hann leiðir tær burt; |
|
| 24 | Hann tekur vitið frá høvdingum landsins og letur teir sløðra í vegleysari oyðimørk; |
|
| 25 | teir trilva í myrkri við ongum ljósi, Hann letur teir sløðra sum druknar." |
|
|
