| 1 | Táið nú Sanballat, Tobias, Gesem Arabari og hinir fíggindar okkara frættu, at eg hevði fingið múrin upp at standa, og at eingi lið vóru á honum longur - tó hevði eg tá ikki enn sett hurðar í portrini - |
|
| 2 | sendu Sanballat og Gesem mær boð og lótu siga: "Kom, lat okkum koma saman í onkrari bygd í Onodali!" - Men teir høvdu ilt í huga móti mær. |
|
| 3 | Tí sendi eg teimum boð og læt siga: "Eg takist við stórt arbeiði og kann tí ikki koma hagar; skal arbeiðið liggja á láni, tí eg gangi frá tí og komi hagar til tykkara!" |
|
| 4 | Fýra ferðir sendu teir mær somu boð, og hvørja ferð gav eg teimum sama svar. |
|
| 5 | Tá sendi Sanballat fimtu ferð tænara sín til mín við somu boðum, og hann hevði opið bræv við sær. |
|
| 6 | Í tí stóð: "Tey tíðindi ganga millum fólkini - og Gasmu sigur tað sama - at tú og Jødarnir ætla at reisa tykkum móti kongi - tí er tað, tú laðar upp múrin - og tú skalt vera kongur teirra - siga somu tíðindi. |
|
| 7 | Tú skalt eisini hava fingið tær profetar at rópa út í Jerúsalem um teg, at tú ert kongur í Juda. Hesi tíðindi fer kongur nú at frætta; kom tí og lat okkum samráðast!" |
|
| 8 | Men eg sendi honum boð og læt svara: "Einki er í øllum hasum, ið tú tosar um; hatta er nakað, ið tú sjálvur hevur sett saman!" |
|
| 9 | - Tí teir royndu allir at loypa ræðslu á okkum og hugsaðu, at vit tá skuldu missa mótið og gevast við arbeiðinum, so tað varð ógjørt. Men styrk Tú nú hendur mínar! |
|
| 10 | Táið eg einaferð kom inn hjá Semaja, syni Delaja, son Mehetabel, inn í hús hansara - hann helt seg inni júst tá - segði hann: "Lat okkum saman fara inn í hús Guds, inn í templið, og síðani steingja tempuldyrnar! Tí teir koma og ætla at drepa teg, ja, teir koma í nátt at drepa teg!" |
|
| 11 | Men eg svaraði: "Skal ein maður sum eg flýggja! Og hvussu kann ein maður sum eg fara inn í templið og tó sleppa at liva! - Eg fari ikki inn hagar!" |
|
| 12 | - Tí eg skilti greitt, at tað var ikki Gud, ið hevði sent hann, men at hann spáaði mær hetta, av tí at Tobias og Sanballat høvdu leigað hann til tað. |
|
| 13 | Hann var leigaður at loypa ræðslu á meg, so eg gjørdi, sum hann segði, og misbreyt meg; tá hevði borið teimum til at fingið meg í ringt orð og spilt meg út. |
|
| 14 | Minst Tobiasi og Sanballat handa atburð teirra, Gud mín, og somuleiðis Noadju profetinnu og hinum profetunum, ið royndu at ræða meg! |
|
| 15 | Múrurin var liðugur tann fimta og tjúgunda í elul mánaði; tað hevði tikið 52 dagar. |
|
| 16 | Táið allir fíggindar okkara frættu hetta, og øll fólkini rundan um okkum sóu tað, minkaðu teir nógv í sínum egnu eygum, og teir skiltu, at hetta verk var útint við hjálp Guds okkara. |
|
| 17 | Í hesi tíðini sendu eisini teir stóru í Juda mong brøv til Tobias, og brøv komu aftur til teirra frá Tobiasi. |
|
| 18 | Tí mangir í Juda vóru við eiði bundnir til hansara; hann var jú dótturmaður Sekanja, son Ara, og sonur hansara Jóhanan var giftur við dóttur Mesullam, son Berekja. |
|
| 19 | Teir plagdu eisini at tosa gott um hann fyri mær, og teir bóru honum aftur tað, ið eg segði. Tobias sendi eisini brøv til at ræða meg. |
|
|
