| 1 | Nakað eftir hetta fekk Absalom sær vagn og hestar og fimti menn, sum fyri honum runnu. |
|
| 2 | Tíðliga á morgni plagdi Absalom at koma og standa við vegin til portrið; og hvørja ferð maður kom, sum hevði eitt mál, sum hann ætlaði at bera fram fyri kongin og fáa dóm í, rópti Absalom hann og spurdi: "Hvørjum býi ert tú úr?" Táið hann nú svaraði: "Tænari tín er av teirri ella teirri ætt Ísraels." |
|
| 3 | so segði Absalom við hann: "Søk tín er góð og røtt; men hjá kongi er eingin, ið lurtar eftir tær!" |
|
| 4 | Og Absalom legði aftrat: "Høvdu teir bert sett meg til dómara í landinum! Tá skuldi hvør maður, ið hevur trætu ella søk, komið til mín, og eg skuldi gjørt, at hann fekk rætt sín!" |
|
| 5 | Og táið onkur nærkaðist og ætlaði at kasta seg niður fyri honum, rætti hann út hondina og treiv í hann og kysti hann. |
|
| 6 | Soleiðis bar Absalom seg at við allar Ísraelsmenn, ið komu til kongin at fáa dóm - og Absalom stjól hjørtu Ísraelsmanna. |
|
| 7 | Táið nú fýra ár vóru gingin, segði Absalom við kongin: "Loyv mær at fara til Hebron og uppfylla lyfti, ið eg havi gjørt HARRANUM! |
|
| 8 | Tí meðan tænari tín búði í Gesur í Áram, gjørdi eg hetta lyfti: "Letur HARRIN meg koma aftur til Jerúsalem, so skal eg halda gudstænastu fyri HARRANUM!"" |
|
| 9 | Kongurin svaraði: "Far í friði!" So gjørdi hann seg til og fór til Hebron. |
|
| 10 | Absalom sendi nú loyniliga boð í allar ættir Ísraels og læt siga: "Táið tit hoyra hornið ljóða, skulu tit siga: "Absalom er vorðin kongur í Hebron!"" |
|
| 11 | Við Absalom fóru 200 mans úr Jerúsalem, sum vóru bodnir; teir vóru góðvarnir og fóru við og vitstu einki um nakað. |
|
| 12 | Meðan Absalom bar fram ofrini, sendi hann boð eftir Akitofel Giloniti, ráðgevara Dávids - hann sendi boð til Gilo, har sum hann búði. Og samansvørjingin vaks í styrki; fleiri og fleiri av fólkinum fóru í part við Absalom. |
|
| 13 | Ein kom nú við boðum til Dávid og segði: "Hjarta hvørs Ísraelsmans hevur vent sær til Absalom!" |
|
| 14 | Tá segði Dávid við allar menn sínar, sum hjá honum vóru í Jerúsalem: "Komið, latið okkum flýggja! Tað er tað einasta, ið kann bjarga okkum undan Absalom. Verið skjótir avstað, so hann verður ikki fyrr og nær okkum, førir vanlukku á okkum og høggur niður við svørði tey, sum í býnum búgva!" |
|
| 15 | Tænarar kongsins svaraðu: "Alt tað, ið tú vilt, harri kongurin, eru tænarar tínir til reiðar at gera!" |
|
| 16 | Kongurin helt so avstað, og alt hús hansara við honum; bert tíggju hjákonur læt kongurin verða eftir at varðveita húsið. |
|
| 17 | Kongurin helt avstað, og alt fólkið við honum; og tey gjørdu steðg við seinasta húsið. |
|
| 18 | Allir hermenninir fóru fram við honum, somuleiðis øll lívvaktin; eisini allir Gatitarnir, 600 mans - teir vóru komnir við honum úr Gat - fóru fram við konginum. |
|
| 19 | Tá segði kongurin við Ittai Gatit: "Hví kemur tú við okkum eisini? Vend aftur og ver hjá kongi! Tú ert jú fremmandur og haraftrat førdur burt av heimstaði tínum. |
|
| 20 | Í gjár komst tú, og í dag skuldi eg latið teg flakkað um við okkum, eg, sum ikki veit, hvar leið mín kann koma at liggja! Vend aftur og hav brøður tínar aftur við tær - HARRIN vísi tykkum miskunn og trúfesti!" |
|
| 21 | Men Ittai svaraði konginum: "So satt sum HARRIN livir, og so satt sum harri mín kongurin livir: Har sum harri mín kongurin er - tað beri nú til deyða ella til lív - har og onga aðrastaðni skal tænari tín vera!" |
|
| 22 | Tá segði Dávid við Ittai: "Gott, kom so við okkum!" So fór Ittai Gatitur framvið, og allir menn hansara, og øll børnini, ið hann hevði við sær. |
|
| 23 | Alt landið græt hart, meðan allir hermenninir fóru framvið. Kongurin fór um Kidronsløk, og eisini alt fólkið fór yvirum og tók leiðina at oyðimørkini. |
|
| 24 | Eisini Zadok var har, og allir Levitarnir við honum; teir høvdu sáttmálaørk Guds við sær. Og teir settu ørk Guds niður - nú kom eisini Abjatar hagar - inntil alt fólkið var farið út úr býnum. |
|
| 25 | Tá segði kongurin við Zadok: "Far inn aftur í býin við ørk Guds! Finni eg náði fyri eygum HARRANS, so letur Hann meg koma aftur, so eg fái at síggja hana og bústað hennara; |
|
| 26 | men sigur Hann so: "Eg havi ikki tokka til tín!" - ja, so eri eg til reiðar, Hann má gera við meg, sum Honum tykir best!" |
|
| 27 | Kongurin segði nú við Zadok prest: "Skilir tú meg? - Farið í friði inn aftur í býin, og Ahima’az, sonur tín, og Jónatan, sonur Abjatar - báðir synir tykkara - við tykkum! |
|
| 28 | Síggja tit - eg ætli at steðga við vaðini í oyðimørkini, inntil boð koma frá tykkum við tíðindum." |
|
| 29 | Zadok og Abjatar fóru nú aftur til Jerúsalem við ørk Guds, og teir vórðu verandi har. |
|
| 30 | Men Dávid fór grátandi niðan Oljufjallið, við innballaðum høvdi og skóleysur; og alt fólkið, ið við honum var, hevði eisini ballað um høvdið og gekk grátandi niðan. |
|
| 31 | Táið Dávid fekk at hoyra, at Akitofel var millum teirra, sum høvdu svorið seg saman og hildu við Absalom, segði hann: "Ger ráð Akitofels til dárskap, HARRI!" |
|
| 32 | Táið nú Dávid var komin heilt niðan á fjallið, har sum tey plagdu at tilbiðja Gud, kom Husai Arkitur ímóti honum í skræddum kyrtli og við mold á høvdinum. |
|
| 33 | Dávid segði við hann: "Kemur tú við mær, so komi eg í ampa av tær; |
|
| 34 | men fert tú inn aftur í býin og sigur við Absalom: "Eg skal vera tænari tín, kongurin! Áður havi eg verið tænari faðirs tíns, men nú skal eg vera tænari tín!" - so kanst tú gera mær ráð Akitofels til einkis. |
|
| 35 | Har hevur tú jú prestarnar Zadok og Abjatar; alt tað, ið tú frættir úr kongshøllini, skalt tú lata prestarnar Zadok og Abjatar vita. |
|
| 36 | Báðir synir teirra - Ahima’as, sonur Zadok, og Jónatan, sonur Abjatar - eru hjá teimum har; teir skulu tit senda til mín við boðum um alt, ið tit frætta." |
|
| 37 | Husai, vinmaður Dávids, kom so til býin, og samstundis kom eisini Absalom til Jerúsalem. |
|
|
