| 1 | Nakað eftir hetta hendi tað, ið her skal sigast frá. Absalom, sonur Dávid, átti vakra systur, ið æt Tamar; henni fekk Amnon, sonur Dávid, hug á. |
|
| 2 | Amnon píndist so av trá eftir systur síni Tamar, at hann varð sjúkur; tí hon var moyggj, og tað tyktist Amnon ógjørligt at fáa vilja sín við henni. |
|
| 3 | Men Amnon átti vinmann, ið æt Jónadab, ein son Simea, bróður Dávid; Jónadab var ógvuliga klókur maður. |
|
| 4 | Hann segði við hann: "Hví ert tú hvønn morgun so burturtærdur at síggja, kongasonurin? Vilt tú ikki siga mær tað?" Amnon svaraði: "Eg havi fingið hug á Tamar, systur Absalom bróður." |
|
| 5 | Tá segði Jónadab við hann: "Legg teg í songina og lætst at vera sjúkur! Táið pápi tín kemur at vitja teg, sig tá við hann: "Lat Tamar, systur mína, koma og geva mær nakað at eta! Táið hon ger matin til, so eg síggi, og sjálv gevur mær hann, so fái eg etið."" |
|
| 6 | Amnon fór nú í songina og lætst at vera sjúkur, og táið kongurin kom at vitja hann, segði Amnon við kongin: "Lat Tamar systur koma og gera einar tvær køkur, so eg síggi, og sjálva geva mær tær - so fái eg etið!" |
|
| 7 | Dávid sendi tá boð inn í húsið til Tamar og læt siga: "Far í hús bróður tíns Amnons og ger honum mat!" |
|
| 8 | So kom Tamar inn í hús bróður síns Amnons; hann lá í songini. Og hon tók deiggj, knoðaði tað og gjørdi køkur, so hann sá, og bakaði tær. - |
|
| 9 | So tók hon pannuna og stoytti tær burturúr framman fyri hann. Amnon vildi tó ikki eta, men segði: "Latið øll fara út!" Táið øll vóru útfarin, |
|
| 10 | segði Amnon við Tamar: "Ber matin inn í kamarið, so eg kann eta hann úr hond tíni!" Tamar tók tá køkurnar, ið hon hevði gjørt, og bar tær inn í kamarið til bróður sín Amnon. |
|
| 11 | Men í tí hon rætti honum tær og bað hann fáa sær, treiv hann í hana og segði við hana: "Kom og ligg hjá mær, systir!" |
|
| 12 | Hon segði við hann: "Nei, beiggi, vanær meg ikki! Slíkt má ikki verða gjørt í Ísrael - ger ikki slíka skemdargerð! |
|
| 13 | Hvar skuldi eg farið við skomm míni! Og tú hevði verðið roknaður millum dárarnar í Ísrael! Tosa heldur við kong! Hann sýtir tær ikki at fáa meg." |
|
| 14 | Men hann vildi ikki lurta eftir henni, og hann varð henni ov sterkur og neyðtók hana og lá hjá henni. |
|
| 15 | Men so kastaði Amnon ógvuligt hatur á hana; hatrið, ið hann hataði hana við, var størri enn kærleikin, ið hann hevði havt til hennara. Amnon segði við hana: "Reis teg og slepp tær burt!" |
|
| 16 | Tá segði hon við hann: "Nei, beiggi! Tann illgerð, at tú nú rekur meg burtur, er enn størri enn hin, ið tú gjørdi mær." Men hann vildi ikki lurta eftir henni, |
|
| 17 | men rópti eftir dronginum, ið gekk honum til handa, og segði: "Fá mær hesa kvinnu út úr húsinum og stong dyrnar eftir henni!" |
|
| 18 | Hon var í síðum kyrtli; tí soleiðis klæddu kongadøturnar seg í forðum, so leingi sum tær vóru moyggjar. Tænarin leiddi hana tá út úr húsinum og stongdi dyrnar eftir henni. |
|
| 19 | Men Tamar stroyddi øsku á høvd sítt og skræddi tann síða kyrtilin, sum hon var í; hon legði hondina á høvd sítt og fór skríggjandi avstað. |
|
| 20 | Tá segði bróðir hennara Absalom við hana: "Hevur beiggi tín Amnon verið hjá tær? Ver nú tigandi, systir! Hann er bróðir tín; tak tær ikki hetta so nær!" So varð Tamar tá verandi í húsi Absaloms, bróður síns - í svárari sorg. |
|
| 21 | Táið Dávid kongur fekk alt hetta at hoyra, varð hann ógvuliga illur. |
|
| 22 | Absalom talaði ikki til Amnon, hvørki ilt ella gott; tí hann hataði Amnon fyri tað, at hann hevði vanært Tamar, systur hansara. |
|
| 23 | Tvey ár eftir hetta læt Absalom klippa seyði sínum í Ba’al-Hazor, sum er við Efra’im, og Absalom beyð tá øllum kongasonunum til sín. |
|
| 24 | Absalom kom til kongin og segði: "Tænari tín letur nú klippa seyði sínum; vilja kongurin og menn hansara ikki koma hagar við tænara tínum?" |
|
| 25 | Men kongurin svaraði Absalom: "Nei, sonur mín! Vit fara ikki at koma allir; tí tað verður ov mikil ómakur hjá tær." Og tóat hann noyddi hann, vildi hann ikki koma, men bað hann væl fara. |
|
| 26 | Tá segði Absalom: "Táið tú ikki vilt koma, so lat, ið hvussu er, Amnon beiggja koma við okkum!" Kongurin spurdi: "Hví skal hann koma við tær?" |
|
| 27 | Men Absalom helt við at noyða hann, og so læt hann Amnon og allar hinar kongasynirnar fara við honum. |
|
| 28 | Men Absalom gav tænarum sínum hetta boð: "Aktið nú eftir, táið Amnon er vorðin kátur av víninum! Táið eg tá sigi við tykkum: "Høggið Amnon niður!" so skulu tit drepa hann - verið ikki ræddir, tað eri eg, sum havi biðið tykkum! Takið mót í tykkum og vísið tykkum sum rættar menn!" |
|
| 29 | Tænarar Absaloms gjørdu við Amnon, sum Absalom hevði sagt við teir. Tá fóru allir kongasynirnir á føtur, settust á múldýr síni og flýddu. |
|
| 30 | Áðrenn teir enn vóru komnir vegin fram, komu hesi tíðindi til Dávid: "Absalom hevur dripið allar kongasynirnar - ikki so mikið sum ein teirra er eftir!" |
|
| 31 | Tá reisti kongurin seg, skræddi klæði síni og kastaði seg niður á jørðina; og allir tænarar hansara stóðu har í skræddum klæðum. |
|
| 32 | Men Jónadab, sonur Simea, bróður Dávid, tók til orða og segði: "Harri mín má ikki trúgva, at teir hava dripið allar hinar ungu menninar, kongasynirnar! Tað er bert Amnon, ið deyður er; tað hevur verið nakað við munni Absaloms, sum ikki hevur boðað frá góðum, líka síðani tann dagin Amnon neyðtók systur hansara, Tamar. |
|
| 33 | Harri mín kongurin má tí ikki taka sær hetta at hjarta, at tey siga, at allir kongasynirnir eru deyðir - nei, tað er bert Amnon, ið deyður er!" |
|
| 34 | - Men Absalom flýddi. - Táið maðurin, ið helt vakt, hugdi upp, sá hann nógv fólk, ið kom av vegnum aftan fyri hann, fram við fjallinum. |
|
| 35 | Tá segði Jónadab við kongin: "Har koma kongasynirnir - tað hevur gingið, sum tænari tín segði!" |
|
| 36 | Hann hevði ikki meir enn talað orðið, tá komu kongasynirnir; og teir skóru í at gráta, og kongurin og allir menn hansara skóru eisini í sjóðheitan grát. |
|
| 37 | Men Absalom flýddi og fór til Talmai, son Ammihud, kongin í Gesur. Og kongurin syrgdi son sín alla tíðina. |
|
| 38 | Táið nú Absalom var flýddur og farin til Gesur, varð hann verandi har í trý ár. |
|
| 39 | Hetta gjørdi, at Dávid kongur læt vera at fara ímóti Absalom - tí hann var troystaður í sorgini um, at Amnon var deyður. |
|
|
