| 1 | Árið eftir, um ta tíðina ið kongar plaga at fara í hernað, sendi Dávid Jóab avstað við monnum sínum og øllum Ísrael, og teir herjaðu á land Ammonita og kringsettu Rabba. Men Dávid varð verandi í Jerúsalem. |
|
| 2 | So var tað eitt kvøldið, tá reisti Dávid seg av legu síni og fór at ganga uppi á takinum á kongshøllini; hann kom tá at síggja kvinnu, ið baðaði sær, og kvinnan var ógvuliga vøkur. |
|
| 3 | Dávid sendi nú boð og fregnaði um kvinnuna, og honum varð sagt: "Hatta er Batseba, dóttir Eliam, kona Uria Hetit." |
|
| 4 | Dávid sendi boð eftir henni, og hon kom til hansara; hann lá so hjá henni - hon hevði júst reinsað seg eftir óreinsku sína. Hon fór síðani heimaftur. |
|
| 5 | Kvinnan varð við barn; hon sendi tá Dávidi boð og læt siga: "Eg eri við barn!" |
|
| 6 | Tá sendi Dávid Jóabi hesi boð: "Send Uria Hetit til mín." Jóab sendi so Uria til Dávid. |
|
| 7 | Táið Uria kom til hansara, spurdi Dávid hann, um Jóab og herfólkinum vitsti væl við, og hvussu gekst við hernaðinum. |
|
| 8 | Síðani segði Dávid við Uria: "Far nú heim til tín sjálvs og vaska tær um føturnar!" Og táið Uria fór út úr kongshøllini, varð gáva frá konginum send aftan á honum. |
|
| 9 | Men Uria legði seg fyri durum kongshallarinnar saman við øllum tænarum harra síns; hann fór ikki heim til sín sjálvs. |
|
| 10 | Táið sagt varð Dávidi, at Uria var ikki farin heim til sín sjálvs, segði Dávid við hann: "Tú kemur jú av ferð - hví ert tú ikki farin heim til tín sjálvs?" |
|
| 11 | Uria svaraði Dávidi: "Ørkin og Ísrael og Juda búgva í leyvhúsum, og harri mín Jóab og tænarar harra míns hava tilhald úti á markini - og so skuldi eg farið heim til mín sjálvs og etið og drukkið og ligið hjá konu míni! - So satt sum tú livir, og so satt sum sál tín livir - tað geri eg ikki!" |
|
| 12 | Tá segði Dávid við Uria: "Verð nú her í dag við! So skal eg í morgin lata teg fara." Uria steðgaði so í Jerúsalem tann dagin og dagin eftir. |
|
| 13 | Dávid beyð honum nú inn; og hann át og drakk hjá honum, og hann fekk hann druknan. Men um kvøldið fór hann út og legði seg á legu sína saman við tænarum harra síns; hann fór ikki heim til sín sjálvs. |
|
| 14 | Morgunin eftir skrivaði Dávid Jóab bræv og sendi tað við Uria. |
|
| 15 | Í brævinum skrivaði hann: "Set Uria fremstan, har sum bardagin er harðastur, og rýmið so frá honum, so hann fellur og doyr!" |
|
| 16 | Jóab - sum lá og hevði býin kringsettan - setti tá Uria á eitt stað, har hann vitsti, at djarvir menn vóru. |
|
| 17 | Táið so menninir í býnum gjørdu álop og hildu ímóti Jóab, fullu nakrir av herfólkinum, av monnum Dávids; eisini Uria Hetitur fall. |
|
| 18 | Tá sendi Jóab Dávidi boð við tíðindum um alt, ið hent hevði í orrustuni. |
|
| 19 | Hann gav sendimanninum hetta boð: "Táið tú hevur sagt kongi alt tað, ið hent hevur í bardaganum |
|
| 20 | - kemur tá ilt í kong, og hann sigur við teg: "Hví komu tit býnum so nær í bardaganum? Tit kundu jú vita, at teir fóru at skjóta niður av múrinum! |
|
| 21 | Hvør var tað, ið drap Abimelek, son Jerubbeset! Var tað ikki ein kvinna, ið kastaði kvarnarstein niður á hann av múrinum í Tebez, so hann doyði! Hví komu tit múrinum so nær?" - so skalt tú siga: "Eisini tænari tín Uria Hetitur er deyður!"" |
|
| 22 | Sendimaðurin fór nú avstað og kom og segði Dávidi alt tað, ið Jóab hevði álagt honum. |
|
| 23 | Sendimaðurin segði við Dávid: "Menninir vórðu okkum ov sterkir og hildu út á markina ímóti okkum; men so róku vit teir aftur líka at býportrinum. |
|
| 24 | Tá skutu bogamenninir av múrinum niður á tænarar tínar, og nakrir av tænarum kongsins fullu - eisini tænari tín Uria Hetitur fall." |
|
| 25 | Tá segði Dávid við sendimannin: "Tú skalt siga við Jóab: "Tak tær ikki hatta so nær! Svørðið verður einum at bana nú og øðrum tá; halt við at gera álop á býin, og tað dyggiliga, og brót hann niður!" - Soleiðis skalt tú seta mót í hann." |
|
| 26 | Táið kona Uria frætti, at Uria, maður hennara, var deyður, syrgdi hon ektafelaga sín. |
|
| 27 | Men táið sorgardagarnir vóru at enda, sendi Dávid boð og tók hana heim til sín; hon varð kona hansara og átti honum son. - Men hetta, ið Dávid hevði gjørt, var ónt í eygum HARRANS. |
|
|
